BCL-1 kampioen 7e divisie
‘In januari weten we hoe de vlag erbij hangt’, schreven we in de december-editie van onze nieuwsbrief. En hij wappert nu fier, stijf aan de wind. Het verschil met de andere teams in hun poule werd onoverbrugbaar op zondag 7 januari. Driekwart van de competitie zat er op maar ze zijn niet meer in te halen. Een prestatie die om meerdere redenen opmerkelijk is. Voor het eerst moesten ze met veren shuttles spelen. Dat is verre van gebruikelijk bij ons op de club. Dus nogal wennen. Voor het eerst moesten ze in Ten Boer spelen. De gebruikelijke competitiesetting waarbij we gebruik konden maken van een speelveld bij BC-GO was niet meer beschikbaar. Nu moesten we in een leeg sportcomplex zonder kantinefaciliteiten onze tegenstanders ontvangen. Was ook nogal wennen. En voor het eerst kreeg het team te maken met allemaal jeugdige opponenten. Terwijl BCL maar één jeugdig talent kon opstellen. Kennelijk ligt dit het team wel; wennen aan nieuwe situaties.
De eerstvolgende clubavond stonden we hier even bij stil. Bloemen voor het team. Zeven jaar geleden was het voor ’t laatst dat een competitieteam van ons kampioen werd. De aanvoerder van het huidige team was er toen ook bij. Hulde aan Jos en zijn teamgenoten: Linde, Suzan en Jan. En dank aan de invallers: Annejoke, Marjolein, Bart en Ronald.
Seizoensluiting
Vrijdag 19 juli laatste badmintonavond in Lewenborg. Zaterdag feestelijke afsluiting van het seizoen. ’s Middags verzamelen in Tolbert. Op pad met twee gammele karren hobbelend achter een trekker-op-leeftijd. We worden gedropt waar de verharde weg ophoudt. In groepjes volgen we een route door het coulisselandschap van Westerkwartier. Vele vragen moeten onderweg beantwoordt en een uitgebreide reeks opdrachten moet worden uitgevoerd. Alles onder druk van warmte en tijdmarges. De zon doet goed z’n best. Terug in Tolbert blijkt dat alle groepjes er meer moeite mee hadden dan verwacht. Desondanks alom duimpje omhoog voor de bedenker van de tocht.
De avond beleven we opnieuw een warm welkom bij BBQ-master Johan. Diezelfde ochtend was de ‘King of grill’ al vroeg uit de veren. Alles moest ’s avonds toch zo mals mogelijk worden geserveerd. We werden verwend met een overvloed aan lekkernijen. Een tafel vol gevarieerde hapjes. Een assistent master die elk kwartier langs kwam met een nieuwe smakelijke hap. Meerdere koelkasten gevuld met vochtaanvullend spraakwater.
De tuin van Paula en Johan is bijzonder geschikt. Een paar overkappingen, diverse zitjes, open ruimtes, zon en schaduw, feestverlichting, een miniparadijsje aan de Rijksweg. Hier konden we heerlijk verpozen. Onze sportieve prestaties nog eens tegen het licht houden. Beetje aandikken. Hier en daar wat roddels checken. Zo af en toe kwam wat typische kleedkamerhumor langs. Maar bovenal ook gewoon fijne gesprekken waardoor je mekaar toch weer iets beter hebt leren kennen. We houden dit erin. Elk jaar weer.
